Bhagavad Gita: Chapter 17, Verse 15

அனுத்³வேக³க¹ரம் வாக்¹யம் ஸத்¹யம் ப்¹ரியஹித¹ம் ச¹ யத்¹ |

ஸ்வாத்⁴யாயாப்⁴யஸனம் சை¹வ வாங்மயம் த¹ப¹ உச்¹யதே¹ ||15||

அனுத்வேக-கரம்—--துன்பத்தை ஏற்படுத்தாதத; வாக்யம்—--வார்த்தைகள்;சத்யம்--—உண்மையான; ப்ரிய-ஹிதம்—நன்மைதரக்கூடிய; ச—--மற்றும்; யத்---—எது; ஸ்வாத்யாய-அப்யஸனம்—--வேத ஶாஸ்திரங்களை ஓதுதல்; ச ஏவ-—அத்துடன்; வாங்மயம்--—பேச்சின்; தப----எளிமை-; உச்யதே----என அறிவிக்கப்படுகிறது

Translation

BG 17.15: துன்பத்தை ஏற்படுத்தாத வார்த்தைகள், உண்மையுள்ளவை, புண்படுத்தாதவை, நன்மை தரக்கூடியவை, அத்துடன் வேத ஶாஸ்திரங்களைத் தொடர்ந்து ஓதுதல் - இவை பேச்சின் துறவறம் என அறிவிக்கப்படுகின்றன.

Commentary

பேச்சின் துறவறம் என்பது உண்மையுள்ள, புண்படுத்தாத, மகிழ்ச்சியான மற்றும் கேட்பவருக்கு பயனுள்ள வார்த்தைகளை பேசுவதாகும். வேத மந்திரங்களை ஓதும் பழக்கமும் பேச்சின் துறவறத்தில் அடங்கும். முன்னோடி, மனு, எழுதினார்:

ஸத்¹யம் ப்³ருயாத்¹ ப்¹ரியம் ப்³ருயான் ந ப்³ரூயாத்¹ ஸத்¹யம் அப்ரியம்

ப்¹ரியம் ச¹ நாந்ரித³ம் ப்³ருயாத்¹ ஏஷ த⁴ர்ம ஸனாத¹னம்

(மனு ஸ்மிருதி¹ 4.138)

‘உண்மையைப் பிறருக்குப் பிடிக்கும் வகையில் பேசு. மற்றவர்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும் வகையில் உண்மையைப் பேசாதே. இனிமையாக இருந்தாலும் பொய்யை ஒருபோதும் பேசாதே. இதுவே ஒழுக்கம் மற்றும் தர்மத்தின் நித்திய பாதை.